[SF] Innocent Crime 02
#ถิงหยวน
Pairing: เฉินเหว่ยถิง X หวังหยวน
...............................................................................................................................
ความเดิมตอนที่แล้ว >> Innocent
Crime 01
ทำไมคนเราถึงตาย
คนตายกับคนเป็นต่างกันอย่างไร?
ถ้าหวังหยวนสามารถแก้ไขความผิดปกติของร่างกาย ที่ทำให้เกิด “ความตาย”
ของวิลเลียมได้ เขาจะกลับมาเป็น “คนเป็น” อีกครั้งหรือเปล่า
คำถามต่าง ๆ ผุดขึ้นในใจของเด็กชายวัยสิบห้าปีที่ไม่อาจยอมรับความตายของผู้เป็นที่รักได้
รอก่อนนะ...วิลเลียม
เราจะได้พบกันอีกครั้งอย่างแน่นอน
ฉันจะคืนชีวิตให้นายเอง
“ทำอะไรอยู่น่ะเสี่ยวหยวน”
เสียงเรียกทำให้ใจของหวังหยวนเต้นโลดขึ้นมาวูบหนึ่ง คนที่เรียกเขาคือ ‘จางอี้ชิง’
ศัลยแพทย์อัจฉริยะที่ถูกดึงตัวเข้ามาอยู่ในองค์กรลับเช่นเดียวกับหวังหยวน
ดวงตาเรียวคมกำลังมองหาพิรุธจากเด็กน้อยอัจฉริยะผู้เป็นหัวหน้าองค์กรลับซึ่งเข้ามาค้นหาบางอย่างจากห้องทำงานของเขา
“ผมกำลังหาหนังสืออ่านเพิ่มเติมเกี่ยวกับประสาทวิทยาน่ะครับ”
เด็กชายผู้เป็นแขกของห้องแม้จะไม่ใช่ความเต็มใจของเจ้าของห้องเอ่ยราวกับว่าไม่ใช่เรื่องน่าแปลกใจอะไรที่เขาจะเข้ามาในห้องทำงานของอี้ชิง
เขาพลิกเปิดหนังสือเล่มหนาในมือออกอ่านเหมือนนี่คือเรื่องปกติในชีวิตประจำวันเท่านั้น
“หืม? นายสนใจเรื่องพวกนี้ด้วยเหรอ ไม่ยักรู้มาก่อนนะเนี่ย”
แม้จะไม่ชอบใจที่มีคนเข้ามาในห้องทำงานส่วนตัวแต่อี้ชิงก็ยังส่งยิ้มละไมตามแบบฉบับคุณหมอผู้ใจดีเช่นเคย
“ผมจำเป็นต้องรู้ไม่ใช่เหรอครับ
ไม่ว่าเนื้อหาของหน่วยงานไหนในองค์กรทุกอย่างก็อยู่ในความรับผิดชอบของผม” หวังหยวนตอบเสียงเรียบนิ่งไม่แสดงอาการผิดปกติใด
ๆ จังหวะการเต้นของหัวใจที่รัวเร็วขึ้นจากความตกใจก็ค่อย ๆ
ลดระดับลงจนกลับมาเป็นปกติ
“มีอะไรก็ปรึกษาฉันได้นะ ที่นี่ก็มีฉันคนเดียวนี่แหละที่สนใจด้านนี้
ถ้าเธอชอบเหมือนกันเราจะได้มีอะไรคุยกันบ้างไง อยู่ที่นี่ต่างคนต่างทำงานของตัวเอง
ทำตามคำสั่งขององค์กรเพียงอย่างเดียว ไม่มีใครสนใจงานวิจัยอย่างจริงจังเลย”
อี้ชิงยังคงพูดด้วยรอยยิ้มอบอุ่นเช่นเดิม
หวังหยวนไม่ได้คล้อยตามท่าทีเอื้ออารีจากนายแพทย์หนุ่มนัก
ฟังยังไงก็ดูเหมือนพูดประชดเขาอยู่
คำสั่งขององค์กร?
หึ...มันก็คือคำสั่งของเขาไม่ใช่หรือยังไง
“ไม่ต้องห่วงหรอกครับ ผมกำลังสนใจที่จะทำงานวิจัยชิ้นใหม่เกี่ยวกับระบบประสาทอยู่พอดี
เราคงมีเรื่องให้คุยกันอีกยาว ยังไงก็ฝากตัวด้วยนะครับ คุณหมอจาง”
To be continue...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น