[SF] เด็กกว่าแล้วไง 3 - End #ถิงหยวน

[SF] เด็กกว่าแล้วไง 3 End

ความเดิมตอนที่แล้ว >>> EP.01 // EP.02

“กำลังมีความสุขเลยนะครับ ต้าเกอ”

เสียงของผู้มาใหม่เย็นชาผิดกับคำที่เอ่ยออกมาเสียจนผมขนลุก ร่างของหวังหยวนในอ้อมกอดของผมสั่นระริก ผมขยับมือไปแตะแขนบางเพื่อปลอบโยนแต่กลับถูกผลักออกห่างในทันที ส่วนที่เชื่อมกันของเราหลุดออกจนเกิดเสียงน่าอาย หยาดอารมณ์ไหลจากช่องทางสีหวานออกมาเป็นสาย ร่างเล็กทรุดกายครูดไปกับกระจกเนื้อตัวสั่นเทา

“หยวนชุน” เสียงเล็กครางแหบโหย ผมเพิ่งสังเกตว่าหว่างขาขาวมีเลือดไหลเป็นทาง เป็นเพราะความโกรธของผมเอง โกรธและเสียหน้าที่ถูกความไร้เดียงสานั่นหลอกลวง

หวังหยวนพยายามขยับตัวเข้าผู้มาใหม่แต่ก็ไร้เรี่ยวแรงเต็มที

“ไม่ต้องหรอกครับต้าเกอ ไปเอาคราบของคนอื่นออกจากตัวก่อนดีกว่า แล้วค่อยมาเข้าใกล้ผม” เสียงนั้นยังคงเรียบเย็นราวกับไม่มีความรู้สึกใด ๆ ผมคิดว่าผมเดาไม่ผิด คนคนนี้สินะ...คนแรกของหวังหยวน

ผมขยับตัวจะเข้าไปช่วยพยุงหวังหยวนแต่ก็ต้องสะดุ้ง

“หยุด! อย่าแตะต้องพี่ชายของฉันอีก” เสียงนั้นดังก้องแสดงอารมณ์ออกมาเป็นครั้งแรก หวังหยวนเองยิ่งสั่นหนักขึ้น น้ำตารื้นขึ้นในหน่วยตา อกเล็กกระเพื่อมถี่เพราะกลั้นสะอื้น

“ส่วนคุณ...เฉินเหว่ยถิง” หยวนชุนหันมาสบตาผมด้วยแววตาที่ไม่แสดงความรู้สึกแต่ทำให้ผมหวาดหวั่นได้อย่างน่าประหลาด “พี่ชายผมปลื้มคุณมาก ไม่คิดว่าคุณจะ...ปลื้ม...พี่ชายของผมเหมือนกัน แต่ออกจะปลื้มมากเกินไปหน่อยนะครับ ล้ำเส้นไปมาก”

ร่างโปร่งของหยวนชุนขยับเข้ามาใกล้ผมที่ท่อนบนเปลือยเปล่ากางเกงถูกรั้งลงอยู่แค่ต้นขา สายตาของเขาและระยะห่างที่ลดใกล้ลงเรื่อย ๆ กดดันให้ผมต้องขยับตัวถอยหลัง แต่เพราะกางเกงที่ยังรุ่มร่ามทำให้ผมเสียหลักล้มลงกับพื้นเย็น ๆ ของห้องซ้อมเต้น เป็นครั้งแรกที่ผมรู้สึกว่าแอร์ในห้องนี้..หนาวเหลือเกิน

หยวนชุนหลุบสายตาลงมามองผมตั้งแต่ศีรษะไปจนถึงส่วนกลางลำตัวที่ยังคงมีร่องรอยความใคร่ที่เพิ่งจบลง

“สนุกมากหรือเปล่าครับ พี่ชายของผมน่ะทำให้คุณหลงใหลเขามากใช่ไหม” ครั้งแรกที่รอยยิ้มเล็กปรากฏขึ้นบนใบหน้าของหยวนชุน แต่ผมไม่รู้สึกยินดีกับรอยยิ้มนั้นเลย

ร่างโปร่งขยับมาคุกเข่านั่งลงด้านข้างของผม มือขาวขยับมายังลำตัวของผม ผมรีบขยับตัวถอยห่างตามสัญชาตญาณ

“นายจะทำอะไร”

“กลัวหรือครับ” หยวนชุนเลิกคิ้วถาม ใบหน้ายังประดับด้วยรอยยิ้มชวนขนลุกนั่น

ไม่ทันได้ตั้งตัวมือขาวก็กดบ่าผมลงนอนราบกับพื้น ส่วนอีกมือก็กระชากกางเกงยีนส์ของผมออกไปพ้นปลายเท้าอย่างรวดเร็ว กว่าผมจะตั้งสติได้หยวนชุนก็แทรกตัวเองมาอยู่ระหว่างขาทั้งสองข้างของผมแล้ว

ผมมองหน้าหยวนชุนและหวังหยวนสลับกันด้วยความตกใจและหวาดหวั่น หวังหยวนมีน้ำตาไหลอาบหน้าส่งสายตาเป็นเชิงขอโทษมาให้ผมที่ไม่สามารถช่วยอะไรได้ ส่วนหยวนชุนมีสีหน้าพึงพอใจที่ผมมองอย่างไรก็ไม่ต่างไปจากสุนัขจิ้งจอกที่กำลังชื่นชมเหยื่อของตัวเอง

สายตาของหยวนชุนราวกับคำสาปสะกดไม่ให้ผมขยับตัวไปไหนได้ ร่างโปร่งโน้มใบหน้าลงมาใกล้จนลมหายใจเป่ารดที่ผิวแก้ม มือเล็กลูบไล้แผ่นอกของผมแผ่วเบา ดวงหน้าสวยเลือกไปด้านข้างก่อนกระซิบข้างหู

“ไหน ๆ ก็มีความสุขกับพี่ชายผมไปแล้ว เราไม่มามีความสุขด้วยกันบ้างล่ะครับ”

“อ๊ากก” หยวนชุนขบกัดติ่งหูของผมด้วยแรงไม่น้อยจนผมต้องเปล่งเสียงร้องออกมา ไม่ทันที่ผมจะได้ออกแรงขัดขืน หยวนชุนก็ประกบปากผมด้วยจูบหนักหน่วง ริมฝีปากเล็กบดเบียดรุนแรงจนผมเจ็บไปหมด เขาใช้มือบีบคางของผมเพื่อให้อ้าปากรับลิ้นร้อนเข้ามารุกราน เป็นจูบที่หยาบโลน เอาแต่ใจ

เมื่อผมพยายามจะผลักเขาออกไป มือเล็กก็กอบกุมส่วนนั้นของผมไว้และเริ่มรูดรั้ง เมื่อถูกกระตุ้นอารมณ์ผมก็ไม่อาจปิดกั้นความต้องการของตัวเองได้ ส่งเสียงครางในลำคอผ่านจูบร้อนแรงของเรา ผมจูบตอบเขาไม่ให้น้อยหน้ากัน มือเล็กอีกข้างหยอกล้อกับยอดอกของผมไม่ออมแรง

แรงสาวรูดของมือขาวเร่งจังหวะจนผมแทบทนไม่ไหวแอ่นตัวขึ้นสู้มือ ความปวดหนึบแล่นมารวมกันที่จุดเดียวจนผมเกือบจะปลดปล่อย แต่มือเล็กนั้นกลับหยุดชะงัก

“อ๊ะ..” ผมครางด้วยความขัดใจ เลื่อนมือของตัวเองไปเพื่อจะจัดการให้มันจบแต่ก็ถูกปัดออก

“อย่าใจร้อนสิครับ ผมยังสนุกไม่พอเลย” เสียงนั้นเรียบเย็นแต่สายตาบ่งบอกความสนุกสนานถึงขีดสุด

ร่างโปร่งเลื่อนตัวถอยหลังไปจนใบหน้าของเขาอยู่ในระดับเดียวกับความต้องการของผม ลิ้นเล็กแลบเลียส่วนปลายระรัวจนผมร้องคราง

“อ๊า....”

ในที่สุดผมก็ทนไม่ไหวและปลดปล่อยออกมาเต็มช่องปากของเขา ใบหน้านั้นยิ้มยินดีราวกับเป็นเรื่องสุขสันต์เสียเหลือเกิน

หยวนชุนถอดกางเกงของตัวเองออก เผยให้เห็นสิ่งที่พรั่งพร้อมอยู่แล้ว หยาดน้ำใสไหลออกมาจากส่วนปลาย เขาจับขาของผมแยกออกก่อนส่งลิ้นที่เต็มไปด้วยน้ำขาวขุ่นแตะลงที่ปากช่องทางของผม ผมกระถดตัวหนีด้วยความตกใจ แต่เขากลับจับขาของผมแน่นจนผมรู้สึกเจ็บ ลิ้นเล็กชำแรกผ่านช่องทางของผมเข้ามาและถอนตัวออกไปจากเชื่องช้าเป็นถี่รัวทำให้ผมหน้ามืดตาลายเพราะแรงอารมณ์ที่ตีรื้นขึ้นมาอีกครั้ง

“อา.....”

ลิ้นของเขาถูกแทนที่ด้วยนิ้วจากหนึ่งนิ้วค่อย ๆ เพิ่มจำนวนขึ้นจากสองเป็นสาม เป็นครั้งแรกที่ผมถูกกระตุ้นจากภายใน บางครั้งที่นิ้วเล็กไปแตะบางส่วนด้านในนั้นทำให้ผมแทบคลั่ง

เขาถอนนิ้วออกไปก่อนเลื่อนตัวเข้ามาหาผมจนใบหน้าของเราอยู่ในระดับเดียวกัน เขาประทับริมฝีปากลงมาพร้อม ๆ กับที่ส่วนของเขารุกล้ำเข้ามาในตัวของผม...

กลิ่นนมเนยหอมกรุ่นฟุ้งไปทั้งห้องครัว ผมสูดหายใจลึก ๆ เพื่อซึบซับกลิ่นหอมหวานของเค้กเนยสดที่กำลังเซ็ตตัวอยู่ในเตาอบตอนนี้

แค่คิดถึงจูบในรถนั่นผมก็ทั้งเขินทั้งอาย นายบ้าไปแล้วแน่ ๆ หวังหยวน ทำไมถึงได้กล้าไปจูบถิงเกอก่อนอย่างนั้นนะ บ้าชะมัดเลย !

ผมสารภาพออกไปแล้วว่าชอบถิงเกอมากกว่าไอดอลหรือพี่ชายคนหนึ่ง เขาก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไร เพียงแต่บอกว่าจะรอให้ผมโตกว่านี้ก่อน แบบนี้แสดงว่าผมมีความหวังหรือเปล่า

ผมชวนถิงเกอมาที่บ้านในวันนี้ซึ่งเป็นวันหยุดของผม ผมก็เลยอยากทำอะไรเซอไพรส์เขาสักหน่อย เค้กเนยสดที่ผมอุตส่าห์ขขอคุณแม่ให้ช่วยสอนผมทำอยู่ตั้งหลายวัน ถิงเกอจะชอบมันไหมนะ

เมื่อเค้กอบได้ที่ ผมก็ยกออกมาจากตู้อบ บรรจงตัดและจัดใส่จานอย่างสวยงาม หยิบนมจากตู้เย็นมารินใส่แก้วพร้อมยกออกไปเสิร์ฟคนที่รออยู่ที่ห้องนั่งเล่น

อ้าว...หลับไปซะแล้ว

ถิงเกอหลับอยู่บนโซฟาหน้าทีวี แต่ท่าทางเขาดูจะหลับไม่สบายนักเพราะมีเหงื่อชื้นซึมตามไรผมเต็มไปหมด ผมขมวดคิ้วด้วยความสงสัย เห็นไปมองตัวเลขที่แสดงอุณหภูมิของเครื่องปรับอากาศ

ก็ไม่ได้ร้อนนี่นา ทำไมเหงื่อออกเยอะจัง

ผมหยิบกระดาษทิชชู่จากโต๊ะตัวเล็กข้างโซฟามาซับเหงื่อให้ แต่เพียงแค่แตะเบา ๆ คนหลับก็สะดุ้งตื่น

“อ๊ะ ขอโทษครับ” ถิงเกอมีสีหน้าตืนตกใจมาก เอ๋....ผมไม่ได้ลักหลับเกอสักหน่อย ทำไมต้องทำหน้าตกใจขนาดนั้นด้วยล่ะ

“อะ เอ่อ.. พี่หลับไปนานแค่ไหน”

ผมเหลือบมองนาฬิกาก่อนตอบออกไป “สักเกือบสองชั่วโมงได้ มีอะไรหรือครับ”

“มะ ไม่มีอะไรหรอก ขอโทษทีนะ พี่เผลอหลับไปนานเลย”

“ไม่เป็นไรหรอกครับ เพราะผมทิ้งให้เกออยู่คนเดียวด้วย แต่ผมทำอะไรมาให้เกอด้วยล่ะ ดูนี่สิครับ” ผมยกจานเค้กเนยสดยื่นให้ถิงเกอ ถิงเกอก็ยิ้มรับมีสีหน้าผ่อนคลายขึ้นมาก

“น่ากินมากเลย นายทำเองเหรอ”

“ใช่ครับ ถิงเกอลองกินดูสิครับ นะ ๆ กินเลย ผมอยากรู้ว่ามันอร่อยไหม ผมตั้งใจทำสุดฝีมือเลย”

ตอนที่ถิงเกอกำลังจะตักเค้กเข้าปากประตูบ้านก็ถูกเปิดออก แล้วสมาชิกอีกคนในบ้านก็เดินเข้ามาพร้อมชุดนักเรียนเต็มยศ

เคร้ง !

เสียงช้อนตกกระทบจานดังกังวาน ถิงเกออ้าปากค้างมองหน้าคนที่เพิ่งเข้ามาในบ้าน

อิอิ ตกใจล่ะซี้ คิดไม่ถึงใช่ไหมล่ะ ผมยิ้มขำก่อนแนะนำให้ถิงเกอรู้จักกับคนคนนั้น

“น้องชายฝาแฝดของผมเองครับ ชื่อหยวนชุน”

END

TALK: รอดคุกหวุดหวิด เฮียแค่ฝันไป 5555555555555555